Po co mi stolik pod laptopa

...jeśli nie mam laptopa? - dziwiła mi się córka, gdy pochwaliłam się jej jednym ze swoich ostatnich nabytków do dekupażu.

Dziwił się też mąż, który jednakowoż, jako technologiczny fanatyk, natychmiast dopatrzył się w zakupie doskonałego pretekstu do pracy nad kolejnym domowym komputerem i niezwłocznie wyraził swą gotowość do sprawienia żonie, odpowiedniego do jej stolika, sprzętu. Żona z wrodzoną łaskawością propozycję męża przyjęła i po chwili nawet odnosiła się już do niej z niekłamaną sympatią, w wyobraźni widząc się podczas pracy na mobilnym komputerze w najróżniejszych domowych okolicznościach. Były to całkiem pociągające imaginacje.

Przez cały tydzień, mąż pełen pasji i entuzjazmu, pracował nad laptopem dla żony. Montował, kopiował, instalował, zwiększał funkcjonalność, dopieszczał użyteczność... itp... itd... Wreszcie.... Gotowe!  Żona rozsiadła się na kanapie, rozstawiła stolik, otworzyła klapkę i nowe zdjęcia do edycji, i...

... w tym momencie nadęty balon wyobrażeń i laptopowych korzyści trzasnął z hukiem. Cały mężowski wysiłek rozbił się o jeden podstawowy problem - nie da się edytować zdjęć, jeśli w zależności od nachylenia ekranu uzyskuje się zupełnie różne efekty. W jednym momencie zdjęcie wydaje się za ciemne, a za chwilę, spojrzenie pod innym kątem sprawia, że jest za jasne...

Mankament ów stał się dla żony problemem z rodzaju tych zupełnie-nie-do-przejścia i niewdzięczna, za nic mając całą kopę innych zalet i użyteczności mobilnego komputera, kazała mężowi zabrać sobie laptopa z powrotem, zasiadając po staremu przy biurku, przy sprawdzonym sprzęcie.

A stolik? Stolik został zdekupażowany i służy do tego, do czego od początku był przeznaczony - do przeglądania gazet:)

Ach, zapomniałam o morale z tej historii!

A morał jest taki i powszechnie znany:
nie zawsze jest super to, co nam się zdaje,
zaś często najlepsze - to, co właśnie mamy:)

A swój mobilny stolik do przeglądania gazet zrobiłam jak zwykle: bejca rustykalna, lakierowanie, szlifowanie, farba akrylowa techniką suchego pędzla, naklejanie motywów, patynowanie rantów, lakierowanie, szlifowanie, lakierowanie, lakierowanie, lakierowanie...

Przy okazji stolika ozdobiłam też walcowy świecznik (w zamówionej paczce przyszedł zamiast walcowej świeczki, ale... świeczka, czy świecznik.... wszystko jedno; cena podobna... nie awanturowałam się - zdekupażowałam, co dali;))

... oraz plastikowe wiadereczko po serku. Wiadereczko początkowo potraktowałam lakierem do spękań, ale na gładkiej, plastikowej, powierzchni spękania wyszły tak ogromne, że żaden motyw na ich tle dobrze nie wyglądał. Zamalowałam więc całość na kremowo i rozcieńczoną zieloną farbą, za pomocą starej szczoteczki do zębów, napryskałam kropeczki.

Nie mam pojęcia na co przeznaczyć to wiadereczko...Na razie tak sobie stoi...

... i cieszy urokiem:)