Imprezka

Nieco ponad tydzień temu świętowaliśmy pierwsze urodziny Florianka. Przyjęcie było huczne, bo też i było co świętować. Sama nie mogę uwierzyć, że to już minął rok! Zaraz po urodzeniu niewiele osób miało okazję go poznać, później rodzice też przez dłuższy czas unikali kontaktu z ludźmi w obawie przed infekcją, która dla wcześniaczka mogłaby okazać się groźna dla życia. Dopiero pierwsze urodziny stały się okazją do przedstawienia dziecka nieco większemu gronu bliskich i przyjaciół.

Cieszymy się, że Florian rośnie zdrowy. Wydaje się, że wcześniactwo nie przyniosło ze sobą żadnych poważniejszych konsekwencji. Żadnych problemów neurologicznych, sercowo-naczyniowych, płucnych, ani zmysłowych. Wszyscy specjaliści zgodnie przyznają, że stan zdrowia tego dziecka jest cudem:-). Bardzo nas to podnosi na duchu i wierzymy, że to dobry znak na resztę jego życia, że czekające go operacje, związane ze zwykłą wadą rozwojową (w sensie, że nie ma nic wspólnego z wcześniactwem), przebiegną pomyślnie i nie będą dla niego problemem w przyszłości:-).

Pierwszy roczek (wraz ze wszystkimi problemami) poszybował do nieba (zachmurzonego niestety i nie wyszło mi całkiem to ostatnie zdjęcie), na kolejne lata życzymy sobie i solenizantowi - zdrowia, radości z odkrywania świata i wszelkiej pomyślności:-).

Jeśli jesteście ciekawi, gdzie jest zdjęcie Florcia z babcią (znaczy mną, bo z drugą babcią zdjęcia są, oczywiście), to... BRAK. Dominika wprawdzie zaproponowała, że mi pstryknie, ale powiedziałam, że później. Zawsze mi się wydaje, że później będzie jeszcze tyyyyyle czasu na wszystko. Ale niestety, moi kochani, później nieoczekiwanie rozpływa się w czasie i człowiek zostaje z NICZYM. To dla mnie kolejna lekcja, by nie odkładać na później...