Naszyjniki

... zrobiłam jeszcze w lipcu. Na zamówienie przyjaciółki. Początkowo miały być tylko dwa: jeden - bardzo chciany i już od dawna obiecywany, podarek ode mnie oraz drugi, który przyjaciółka chciała kupić na prezent dla swojej siostry. Ale pomyślałam sobie - jeśli ma dziewczyna cokolwiek ode mnie kupować, to niech przynajmniej ma jakiś wybór! I zrobiłam naszyjników w sumie pięć:)  A że nie lubię się powtarzać, to każdy z nieco innej bajki.

Pierwszy, ten podarunkowy, zgodnie z życzeniem, taki jak mój z TEGO wpisu, tylko w innych kolorkach i z regulowaną długością:

Drugi, w którym główną rolę grają drewniane korale w szydełkowych, bawełnianych  kubraczkach...

... zaś w rolach ozdobników występują drobniutkie koraliki szklane i plastikowe, a wszystko to nanizane na dwa woskowane sznurki w adekwatnych kolorach.

Trzeci - też z dzierganych korali, na brązowym sznurku, ale z dorobionymi szydełkiem sznureczkami do wiązania na szyi.

Czwarty - z nici lnianych, inspirowany biżuterią Viosny, jest bardzo hand made, bo nawet koraliki są mojej własnej roboty - urobione z modeliny:)

I piąty, moje dziecko najukochańsze, pewnie dlatego, że najzupełniej przypadkowe:) Powstał z szydełkowych kwiatków, które kiedyś robiłam sobie na próbę. I dopiero musiałam znaleźć się w naszyjnikowej fazie, by ujrzeć, że wszystkie razem stanowią całkiem zgrabną kompozycję.

Zszyłam, dla ozdobności dołożyłam jeszcze trochę perłowych koralików, dorobiłam na szydełku wiązanie...i oparłam się wielkiej pokusie, by zostawić go dla siebie;)

I właśnie się dowiedziałam, że poszły wszystkie!

Bo przyjaciółka, dla siostry, kupiła w końcu dwa naszyjniki, a siostra, sama dla siebie, kupiła dwa pozostałe:)  Bo powiedziała, że lubi taką ręcznie robioną biżuterię:)

Ach, jaka dumna jestem:)

Szczególnie, że moje rękodzieło będzie sobie teraz nie byle gdzie spacerować, tylko po samym Paryżu!