Ach, co to był za ślub!

Są wreszcie zdjęcia ze ślubu Dominiki i Rafała. Na razie tylko zdjęcia. Chciałam poczekać jeszcze na film, ale Dominika mówi, że to dopiero końcem listopada... 

Dominika i Rafał to małżeństwo cywilne. Ślub odbył się nie w urzędzie, a w domu weselnym. Umożliwiły to niedawno zmienione przepisy, zgodnie z którymi urzędnik może udzielić ślubu poza siedzibą urzędu stanu cywilnego pod warunkiem, że miejsce wybrane przez narzeczonych gwarantuje zachowanie powagi i doniosłości ceremonii oraz bezpieczeństwa wszystkich uczestników. Przepisy te weszły w życie 1 stycznia 2015 r., ale na naszym terenie mało kto z nich korzysta. Dla pani urzędnik, która udzielała ślubu naszym dzieciom był to dopiero drugi raz poza urzędem, ale jednocześnie pierwszy przy tak dużym gronie. Przyznała, że miała ogromną tremę:-).

My też mieliśmy! Państwo Młodzi również. Dla nas wszystko było pierwszym razem:-). Wydawało się, że zaplanowaliśmy wszystko w najdrobniejszych szczegółach i nic nie może pójść źle. A jednak zdarzyły się niespodzianki. Zdarzyła się na przykład awaria prądu. Dom weselny ma swój własny generator, ale on nie starcza na wszystkie media: brakło na oświetlenie. Pani fotograf i filmowcy musieli pracować w trudnych warunkach... Ale zdjęcia są piękne i film, nie mam wątpliwości, że również taki będzie:-).

Na ślubie nie wystąpiła moja dekupażowa skrzyneczka na koperty i życzenia. W ferworze przygotowań i przedślubnej gorączki gdzieś zaginęła... Odnalazła się następnego dnia w bagażu Panny Młodej. A tyle się nad  nią napracowałam...

Ale i tak było pięknie!

Państwo Młodzi są nietypowym małżeństwem również dlatego, że oboje zdecydowali się na przyjęcie nazwiska współmałżonka, żeby nazywać się tak samo, ale żeby żadne z nich nie musiało rezygnować ze swojego nazwiska rodowego. Przez ostatnie tygodnie z wielką uciechą zmieniali swoje dane osobowe wszędzie tam, gdzie tylko trzeba i można było:-). Jestem ogromnie dumna z ich odwagi w przecieraniu nowych ścieżek i wytyczaniu własnych szlaków życiowych oraz tradycji. Jestem też dumna z ich gotowości i umiejętności osiągania kompromisów, bo przecież jest to jedna z kluczowych wartości, która przynosi równowagę w związku i obie jej strony obdarza należnym szacunkiem. A bez szacunku nie ma prawdziwej i trwałej miłości:-).