Świętuję!

Nie mam problemu z upływającymi latami, dlatego dzień urodzin jest dla mnie zawsze przyjemną rocznicą. Jednak z roku na rok, kolejne przyrosty zaczynają mi się coraz to gorzej kojarzyć - więcej lat, to więcej pomarszczonej skóry, więcej obwisów, popękanych naczynek, plamek i przebarwień, więcej siwizny... I więcej bólu. Zaczynam rozumieć dowcip, że w pewnym wieku, jak się człowiek budzi i nic go nie boli, to znaczy, że umarł. Mnie na szczęście wciąż boli;-).

Stosowane przez mnie od roku tak zwane "zdrowe odżywianie" załagodziło parę problemów, jednak nie rozwiązało wszystkich. Jako nowy pojawił się ból pleców. Nie wiem za co. To fakt, że mam siedzącą pracę i siedzące hobby, ale też jestem dość aktywna (choć przyznaję, że zimą trochę kapieję - zimno mnie paraliżuje...). Może po prostu nie znalazłam jeszcze najlepszej dla siebie opcji zdrowego trybu życia;-).

Ale będę szukać! W końcu, teoretycznie, mam jeszcze całkiem sporo czasu na wszelkie poszukiwania - ledwie przekroczyłam półmetek;-). Zamiast jednak liczyć dalsze, dołujące, przyrosty, od tego roku postanowiłam skupić się na optymistycznym ubywaniu - z każdym rokiem mniej do emerytury! Jeszcze tylko 25 lat i cała doba moja! Mam na co czekać:-)

Swoje święto uczciłam wyżej wymienionym tortem, w pracy, w gronie współbiurowców. Wypiek był pyszny, choć bardzo niezdrowy - z mnóstwem cukru, tłuszczu, a nawet alkoholu. Pewnie przyjdzie mi go odchorować, ale... wyjątkowa okazja zasługuje na wyjątkową oprawę, w końcu nic dwa razy...

Chyba, że wiek emerytalny znów wydłużą;-)