Świat bez końca

...czyli liczącą 900 stron kontynuację Filarów Ziemi Kena Folletta, czytałam ponad miesiąc. Niech jednak nikt nie waży się wysunąć z tego wniosku, że książka jest kiepska. Wprost przeciwnie! Moim zdaniem jest nawet lepsza od pierwszego tomu. To tylko ja, w bezliku innych ważnych zajęć, dawkowałam sobie przyjemność czytania małymi odcinkami i jak dziecko cieszyłam się każdego wieczoru, mogąc wrócić do swojej ulubionej historii:)

Akcja "Świata bez końca" - kontynuacji najsłynniejszej książki Kena Folleta "Filary Ziemi" - zaczyna się 200 lat później, w roku 1327. Spotykamy tu potomków Jacka i Toma, bohaterów tamtej sagi. Na tle barwnej panoramy średniowiecza w okresie wielkich przemian i dziesiątkującej społeczeństwo zarazy toczy się epicka opowieść o walce o władzę, pieniądze i wpływy, o tajemnicach i zbrodniach, o nauce burzącej fundamenty wiary, w której ludzkie emocje - miłość, nienawiść, pragnienie zemsty - odgrywają wiodącą rolę. "Świat bez końca" to niewątpliwie najbardziej wyczekiwana kontynuacja wcześniejszej powieści, jaka ukazała się w okresie ostatnich lat.

Głównych bohaterów "Świata bez końca" poznajemy w momencie, gdy oni sami, jako dzieci, poznają się ze sobą. To spotkanie będzie jakby zapowiedzią tego, jak w przyszłości ułożą się ich losy i wzajemne relacje. Na kolejnych kartach odkrywamy ich dalsze, pełne przygód i dramatycznych zwrotów, dzieje, które toczą się na tle ważych wydarzeń tamtych czasów: wojny z Francją oraz wybuchu, a później cyklicznych nawrotów zarazy, którą historia nazwała później Czarną Śmiercią.

Aż do 850-tej strony zatapiałam się w lekturze z największą przyjemnością. Podobało mi się wszystko. Nie mogłam przestać zachwycać się wnikliwością autora i jego ogromną znajomością tematu, dzięki którym udało mu się w tak wiarygodny sposób nakreślić średniowieczne realia. W porównaniu z "Filarami Ziemi", w tej powieści więcej jest wyrazistych i bardziej złożonych postaci. Więcej wątków, które zaskakująco splatają się za sobą. Więcej wydarzeń. Podobał mi się język i styl narracji. Nie czułam znużenia fachową terminologią techniczną. Wszystko było doskonale wyważone i wymyślone.

Niechętnie muszę jednak przyznać, że wśród tych wszystkich zachwytów, znalazło się jedno niebagatelne rozczarowanie. Niebagatelne, bo dotyczy zakończenia. Moim zdaniem jest ono za mało spektakularne. Na pewno dobre, bo nie cukierkowo-bajkowe, ale jednak nie daje tak żywej satysfakcji, jak to miało miejsce w przypadku "Filarów Ziemi"...

Niech to jednak nie zniechęci Was do sięgnięcia po tę książkę. Ani to, ani jej gabaryty;). Bo jest to jedna z najlepszych powieści, jakie w życiu przeczytałam!

Oczywiście na motywach tej sagi Folletta, również powstal serial. Ale nauczona doświadczeniem, tym razem, nim go obejrzę, dam sobie więcej czasu na ochłonięcie po wrażeniach z lektury.